مزدای مانای ما

دورچین مزدایی یک غذا نیست، آیین خاصی هم نیست؛ فقط چیدمان اینگونه ی حواشی جای خواب تو هست کوچولواَک. این روزا علاوه بر اینکه زمین و زمان رو در بیداری با اون دو تا پای کوچولوت - که هنوز حالت پرانتزی جنینی ش رو تماماً از دست نداده - سیر میکنی و ذوق میزنی و دهن خودت و ما رو از شگفتی وا میذاری،  در حالت خواب هم مث عقربه ی ساعت و نه انگار، چیزی فراتر از اون، بر روی انواع موجهای دورانی و سینوسی و کسینوسی در جریان و در حرکتی. و این چیدمان به تو کمک میکنه که رشته ی خوابت پیوسته تر باشه و بند دل ما نیز. که اگه نباشه این چیدمان، نیم شبانی که در مدار مزدایی خودت به یکی از اجرام غیر لطیف اطراف رختخوابت برخورد کنی، آسمان بی ماه و خ...

 اولین شبی ست که دور از تو بسر میبرم. یه ماموریت کاملاً اضطراری اداری پیش اومد و اینقدر غیرمنتظره کارم طول کشید که ناچار به موندن و ادامه ی اون در فردا شدم. نمیدونم قراره باقیمانده ی شب بر من و تو و بابا و بقیه چطور بگذره. فقط خدا خدا میکنم این آزمایش رو سربلند بیرون بیاییم طفلک نازنینم و بر روح سپیدت هیچ اثر آهی باقی نَمونه.  پی نوشت : در پی پیامهای مخابره شده و عکسهای ارسالی از وضعیت خونه توسط نیروانای گلم ، با ترفند بابایی برای جابجا کردن دنیای کودک و جایگزینیش با اتاق خواب من و بابا، کلی سرگرم شدین و بعدشم برنامه ی ۹۰ دیدین تا بعد از نیمه شب و امیدوارم راحت خوابیده باشین.  ...